ციკლიდან “ნაშემოდგომარი”

    მოდის შემოდგომა მძიმე ნაბიჯებით,

     მოაქვს სევდა ბლანტი, მძიმე და ნაცრისფერი (გლუვი),.  პირდაპირ რომ ვთთქვა, სიკვდილი მოაქვს, გარდაცვლილთა გახსენებებთ არის დატვირთული სამივე თვე,.. ეს, ვინც გვახსოვს, ვინც დაგვავიწყდა უკვე ის კიდევ სხვა..

       ჯერ არც მოსულა ნორმალურად და აცივდა უკვე,..                                                                                                                                     

                        

      სიყვითლე ნელ-ნელა ეპარებაა ხეებს, ჯერ ბევრი არაფერი.. მოვა დრო სულ გაყვითლდებიან, ღერა-ღერა დაიცლიან ფოთლებს სხეულებიდან და გაშიშვლდებიან,.. საოცარია, ჩვენ ადამიანები ხომ ასე არასოდეს ვიქცევით, საგულდაგულოდ ვიმოსებით (გარეგნულ იერს არ ვგულისხმობ რათქმაუნდა), ვიმალებით და ვინიღბებით, ჩვენთვის თითქოს არასოდეს დგება შემოდგომა, გულახდილბისა და სინამდვილის სეზონი..  ამ დროს ხომ ხე, ზუსტდ ისეთი ჩანს როგორიც რეალურადაა.  

       წარმომიდგენია რა ქაოსი და გაუგებრობა იქნება, ერთ დღეს ადამიანებისთვისაც რომ დადგეს შემოდგომა.. იმდენად ამოუცნობები ვართ, საკუთარი თავით თვითონვე განვცვიფრდებით ალბათ,..

        მოდის შეოდგომა მძიმე ნაბიჯებით,..  

           

         დატორავს სულსა და სხეულს, არ ჩაივლის უკვალოდ..   

       “ შემოდგომის დღე, შემოდგომის დღე, 

        დღე ნაღვლიანი, ღონემიხდილი.”

გალაკტიონი